ბევრი გამორჩეული დიზაინერი არსებობს, მაგრამ ადამიანი, რომელზეც ახლა უნდა გიამბოთ, თავისი ნაკეთობებით სრულიად განსხვავებულია ყველასგან. საუბარი გვაქვს პიეტრო კიეზაზე, დიზაინერზე, რომელმაც თავისი მოღვაწეობის პერიოდში შუშისგან უამრავი შედევრი შექმნა.
პიეტრო კიეზა დაიბადა მილანში 1892 წელს, ხელოვანთა გამოჩენილ ოჯახში. მან პირველად სამართლის ხარისხი მიიღო, მაგრამ პირველი მსოფლიო ომის დროს იტალიის საჰაერო ძალებში მოხალისედ ყოფნის შემდეგ, პიეტრომ გადაწყვიტა, თავისი დამოკიდებულება მინის მიმართ საქმიანობად ექცია. მინის დამამზადებელ ჯოვან ბატისტა ჯიანოტისთან სწავლის დასრულებისთანავე, 1921 წელს კიეზამ გახსნა მინის წარმოების სტუდია და მაღაზია მილანში, Botega di Pietro Chiesa. თავდაპირველად ძირითადად სარკეებსა და ფანჯრებს ამზადებდა, თუმცა, მალევე დაიწყო ექსპერიმენტები მინაზე, განსაკუთრებით ვიტრაჟზე, ახალი გზებით.
1925 წელს კიეზამ პირველად წარმოადგინა საკუთარი ნამუშევარი პარიზში “International Arts des Décoratifs et Industriels Modernes” გამოფენაზე, რომელმაც დიდი მოწონება დაიმსახურა. მისი ადრეული განათების პროტოტიპები მცირე ზომის იყო, მაგრამ სულ მალე უფრო დიდი ნამუშევრების შექმნა დაიწყო. იმავე წელს ის თანამშრომლობდა არქიტექტორ გუსტავო პულიცერთან, რომელიც ქმნიდა ფანჯრებს იტალიური ძვირადღირებული ლაინერებისათვის, ასევე სს S. Saturnia– ს ფართომასშტაბიანი პოლიქრომული მინის გუმბათისათვის. ყველაფერ ამას სხვა მნიშვნელოვანი თანამშრომლობები მოყვა და კიეზას სტუდიაც აყვავდა.
1927 წელს გიო პონტისთან, მიქელ მარელთან, ტომასო ბუზისთან, ემილიო ლანჩიასთან და პაოლო ვენინისთან ერთად, კიეზამ დააარსა Il Labirinto. არქიტექტორებს, დიზაინერებსა და მწარმოებლებს შორის ამ პარტნიორობამ შექმნა მაღალი ხარისხის ავეჯი იმდროინდელ მოდურ Novecento სტილში, კიეზა ძირითადად შუშის ნამუშევრებზე იყო კონცენტრირებული, ბევრი მონოქრომული გეომეტრიული ნიმუშებით. კიეზას მეგობრობა პონტისთან განსაკუთრებით ნაყოფიერი იყო.
1930-იან წლებში კიეზამ დაამზადა სანათები, ფანჯრები და სარკეები ქვიშაქვით გაფორმებული დეკორატიული მინით, რაც მან გამოფინა 1930 წლის ტრიენალეზე მონზაში და 1932 წლის ბიენალეზე ვენეციაში. 1933 წელს ის გახდა გიო პონტისა და ლუიჯი ფონტანას მიერ დაფუძნებული ფირმის პარტნიორი (ცნობილი, როგორც ფონტანა არტე). საკუთარი სტუდიის კომპანიაში ჩართვისას, კიეზამ შუშის შესახებ ცოდნა ოსტატურად გამოიყენა Fontana Arte–ში და მან აქ შექმნა უამრავი ტიპის მინის ჭურჭელი, დეკორატიული საგანი, სარკე, სანათი, მაგიდა, კარადა და სხვა ტიპის ავეჯი. პონტი , რომელიც განიხილავდა კიეზას დიზაინს, როგორც ოსტატურ ნამუშევრებს, სულ მალე კომპანიის მეორე არტ-დირექტორად დანიშნა, რამაც Fontana Arte სულ სხვა სიმაღლეებზე აიყვანა.
კიეზა მუშაობდა მინაზე უნიკალური გზით: ის აყენებდა ჭრის სპეციალურ ტექნიკას, შლიდა, ანაწევრებდა და ქმნიდა არაჩვეულებრივ ფორმებს. 1935 წელს იგი გახდა Fontana Arte–ის მთავარი დიზაინერი, პონტი უკვე ნაკლებად ერთვებოდა მის საქმეებში. მიუხედავად იმისა, რომ თავდაპირველად კომპანია ძირითადად ავეჯს და ნივთებს ამზადებდა, კიეზამ ოსტატურად გამოიყენა შუშის ნივთების დამზადების ცოდნა და შექმნა სანათების ახალი დიზაინი, რამაც გააძლიერა ფონტანა არტეს რეპუტაცია.
როდესაც კიეზამ 1945 წელს დიზაინის შექმნა შეწყვიტა, ფონტანა არტე გახდა მსოფლიო მასშტაბით მე-20 საუკუნის იტალიური დიზაინის ცნობილი სავაჭრო ნიშანი. მის დიზაინებს შორის, რომელსაც ფონტანა არტე კვლავ აწარმოებს, არის “ფონტანას” მაგიდა (1932), რომელიც დამზადებულია გამჭვირვალე შუშის “მოხრილი” ნაჭრისგან; ფლეიტის ფორმის “ლუმინატორი” იატაკის ნათურა (1933 წ.) ლაქირებული სპილენძის მილებში; და “კარტოკიოს” სერიის ლარნაკები ტალღოვანი ფორმებით. Fontana Arte–ში შემოქმედებითი როლის გარდა, კიეზა მუშაობდა მთავარ არქიტექტორებთან საზოგადოებრივ შენობებზე, ბიზნეს შტაბებსა და ბრწყინვალე რეზიდენციებზე, ასევე მონუმენტურ პროექტებზე, როგორიცაა ტურინის Via Roma, Piazza della Vittoria in Genoa, ტრიესტრის საფონდო ბირჟა და ა.შ
პიეტრო კიეზა გარდაიცვალა 1948 წელს. მან მნიშვნელოვნად შეუწყო ხელი შუშის წარმოების განვითარებას მე–20 საუკუნეში, ხოლო მოდერნისტული დიზაინი ტექნიკურად და ესთეტიკურად ახალ სიმაღლეზე აიყვანა.
წარმოგიდგენთ კიეზას სხვა ნამუშევრებსაც:
