ჟაკ ადნე მეოცე საუკუნის ფრანგული დიზაინის გამორჩეული ფიგურაა. არტ დეკოს სტილში მოღვაწე ადნე მალევე გადაეშვა მოდერნიზმში, ის ცდილობდა, შეექმნა ლამაზი ფორმები, რომლებიც ყოველდღიური ცხოვრების ფუნქციონალურ ნივთებში რევოლუციას ახდენდა. დღეს ადნეს სწორედ რომ მისი ელეგანტური ფორმებითა და მდიდრული მასალებით იხსენებენ.
ადნე დაიბადა შატიიონ-კოლინიში, ლუარის ხეობაში 1900 წელს. მან სწავლა დაიწყო თავის ტყუპ ძმასთან, ჟანთან ერთად, ოსერის დიზაინის მუნიციპალურ სკოლაში. 1916 წელს ადნე გადავიდა დედაქალაქში სასწავლებლად, École des Beaux-Arts-ში. სწორედ იქ ყოფნისას ის კონცენტრირდა არქიტექტურაზე.
სკოლის დამთავრების შემდეგ, ის და მისი ძმა ჟანი მუშაობდნენ La Maîtrise-ში, ცნობილი პარიზის უნივერმაღის Printemps-ის დეკორატიული ხელოვნების განყოფილებაში. ამ დროის განმავლობაში, ისინი აქტიურად იღებდნენ მონაწილეობას გამოფენებში. 1925 წელს მათ გაიტანეს ავეჯის სერია საერთაშორისო ხელოვნების დეკორატიულ და თანამედროვე ინდუსტრიულ ექსპოზიციაზე. მათი წარმატება გაგრძელდა 1926 წელს ოკეანის მდიდრული ლაინერისთვის ოთახის დაპროექტებით.
1928 წელს ძმები პროფესიულად დაშორდნენ, ჟანი დარჩა La Maîtrise-ში, ხოლო ჟაკი გახდა Compagnie des Arts Français-ის დირექტორი. ამ უნიკალური ლიდერის როლში, ადნე საკუთარ მოდერნისტულ ხასიათს ავლენდა. მას სჯეროდა, რომ დიზაინი უნდა იყოს ფუნქციონალური და არა უბრალოდ ლამაზი. ის ეძებდა სუფთა, ნაკლებად დატვირთულ ფორმებს, რომლებიც შეესაბამებოდა ნებისმიერ მიზანს ან გარემოს. დიზაინერმა რევოლუცია მოახდინა ინდუსტრიაში იმით, რომ ის იყო ერთ-ერთი პირველი, ვინც ერთად გამოიყენა ლითონი და მინა, როგორც ნაწილების კონსტრუქცია და დეკორაციის ელემენტები.
სანამ 1930-იან და 1940-იან წლებში ხელმძღვანელობდა Compagnie des Arts Français-ს, ადნე სულ უფრო და უფრო წარმატებული ხდებოდა. მან დააპროექტა პრეზიდენტ ვინსენტ აურიოლის კერძო ოთახები ელისეს სასახლეში და შეხვედრების ოთახი პარიზში იუნესკოს საერთაშორისო შტაბ-ბინაში. 1940-იანი წლების ბოლოს ადნემ დაიწყო მუშაობა ლეგენდარულ ფირმა Hermès-ში, რათა შეექმნა მისი ახლანდელი საკულტო ავეჯის ხაზი, რომელიც დაფარული იყო ტყავით.
როდესაც 1959 წელს საფრანგეთის ხელოვნების კომპანიამ კარი დახურა, ადნე გადავიდა École Nationale Supérieure des Beaux-Arts-ის დირექტორად (მისი alma mater-ის მემკვიდრე დაწესებულება). იგი გარდაიცვალა 1984 წელს.
დღეს ადნეს მემკვიდრეობა ცოცხლობს იმით, რომ მან შეამსუბუქა გადასვლა უაღრესად სტილიზებული ფრანგული არტ დეკოდან თანამედროვე დიზაინის უფრო დაბალ ტონზე. მასალების მისებური გამოყენება გასაოცარ კომბინაციებში, როგორიცაა ეგზოტიკური ხე, შებოლილი მინა, პერგამენტი, ლითონი და, რა თქმა უნდა, ტყავი, მის ნამუშევრებს აძლევს გამორჩეულ ელფერს დღევანდელ ბაზარზე.
